Sposób pełnienia dzieła ewangelizacji

Zobacz video

Napisy w twoim języku zamieszczone są w opcjach odtwarzacza YouTube.

Przeczytaj

Sposób pełnienia dzieła ewangelizacji

 

Dwie pierwsze Konstytucje mówią nam o Misji Zgromadzenia.

Pierwsza sekcja wskazuje, co powinienem robić jako misjonarz Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Konstytucje 3-5).

Druga sekcja obejmuje temat pracy misyjnej Zgromadzenia, czyli to, jaka ona jest: a więc pracować tak, by Chrystusowe odkupienie  dotarło do wszystkich opuszczonych. Co więcej, nasza praca powinna wyróżniać się wyraźnym głoszeniem Słowa i świadectwem życia, ostatecznie zaś ma prowadzić do nawrócenia.

 

Trzecia część koncentruje się na sposobie realizacji ewangelizacji.

To, co charakteryzuje ewangelizację prowadzoną przez redemptorystów, to nie konkretne formy, tylko sposób jej realizacji. 

Konstytucje 13-20 dotyczą tego aspektu naszej działalności.

Wskazane są w nich sposoby, które nas identyfikują w Kościele:

–  dynamizm misyjny;

– współpraca z Kościołem;

– dialog ze światem.

Zacznijmy od pierwszego aspektu – dynamizmu misyjnego: 

Konstytucja 13. przypomina nam, że, realizując swoją misję, Zgromadzenie stara się działać ze śmiałymi inicjatywami i z odpowiednią dynamiką. 

Chodzi o śmiałość, która mówi nam o wartości, szukaniu nowych form i nowych stylów, o działaniu i odwadze w godzinie próby.

Dynamizm zakłada szybkość podejmowania nowych działań, gdy tylko pojawią się możliwości zmian.  

To właśnie z tych względów jesteśmy zaproszeni do tego, byśmy nie bali się szukania nowych form realizacji misji – form, które odpowiadają w każdym momencie na psychologię każdej osoby poprzez właściwe odniesienie i ekspresję.  

 

Konstytucja 14. nadaje nazwę tej rzeczywistości – to dynamizm misyjny, który zamiast koncentrować się na konkretnych formach, szuka sposobów, by pomagać mężczyznom i kobietom najbardziej biednym i potrzebującym. Czyni się to poprzez starania, by postawić się w sytuacji tych ludzi, na ich poziomie życia oraz używać ich świata kultury i języka 

 

Konstytucja 15. prosi redemptorystów o dwie fundamentalne postawy, aby móc działać
z tym dynamizmem misyjnym: wolność i dyspozycyjność z respektowaniem grup, które  ewangelizują.

To znaczy, że nie przywiązujemy się do konkretnych grup osób, z którymi możemy się identyfikować.  Ponad wszystko nie instalujemy się w strukturach, miejscach czy konkretnych sytuacjach, ale jesteśmy dyspozycyjni iść tam, gdzie jesteśmy potrzebni w danym momencie. Chcę przez to powiedzieć, że jesteśmy otwarci na szukanie nowych obecności i nowych form, które odpowiadają lepiej konkretnemu momentowi, w którym żyjemy. 

 

Konstytucja 16. przypomina nam, że mamy szanować różne formy, z którymi odpowiadaliśmy z czasem na pilne potrzeby i priorytety misyjne. 

Podobnie powinniśmy być otwartymi na akceptowanie w przyszłości nowych form, które odpowiadają tym samym priorytetem. Krótko mówiąc, prosi się nas o to, byśmy nie absolutyzowali form ewangelizacji. 

Tutaj musimy zadać sobie ważne pytanie: Kto jest odpowiedzialny za określenie priorytetów danej chwili i  form misyjnych, na które mamy odpowiedzieć w każdym momencie? 

 

Konstytucja 17. przypomina nam, że wszyscy współbracia powinni wspólnie szukać priorytetów i odpowiedzi, w sposób szczególny wówczas, kiedy spotkają się na Kapitule Prowincjalnej i za zgodą zarządu generalnego. 

Jest to ważne, ponieważ wiele razy możemy ulec pokusie myślenia, że każdy może i powinien szukać odpowiedzi na to, kim są najbardziej opuszczeni w danej chwili.

Potrzebnym jednak jest, aby pamiętać zawsze, że to Zgromadzenie otrzymało konkretne zadanie i dlatego 

– powinniśmy razem określić, kim są nasi odbiorcy,

– oceniać okresowo, czy stosowane przez nas środki ewangelizacji odpowiadają oczekiwaniom każdej chwili. 

 

Drugi aspekt trzeciego rozdziału mówi nam o współpracy z Kościołem.

Konstytucja 18. jest zaproszeniem dla zgromadzeń i wspólnot do zharmonizowania swojej własnej pracy z programami Kościoła powszechnego i lokalnego.

Jako redemptoryści przynależymy do Kościoła powszechnego i dlatego podlegamy autorytetowi papieża, ale nie możemy zapominać, że zgodnie z zasadą wyjątku jesteśmy zależni od ordynariusza miejsca, czyli biskupa diecezji.

Praca pastoralna nie ma sensu, jeżeli wykonujemy ją poza Kościołem. Naszą pracą jako redemptorystów jest pomaganie Kościołowi w tym, by Ewangelia dotarła do wszystkich najdalszych zakątków świata, w sposób szczególny do najbardziej ludzi opuszczonych. 

Z tego względu prosi się nas, redemptorystów, abyśmy ze wspólnoty apostolskiej stawali się obecnymi w strukturach i dziełach misyjnych diecezji, w sposób szczególny na obszarach, gdzie nie dociera opieka duszpasterska. 

 

Dochodzimy do trzeciego aspektu omawianego zagadnienia, którym jest dialog ze światem.

Jako redemptoryści jesteśmy powołanymi z ludu. Tylko stamtąd możemy nieść przesłanie zbawienia mężczyznom i kobietom naszych czasów.  Znamy ludzi, ich troski i aspiracje oraz sposób życia i odczuwania. 

Oto zaproszenie, które nam daje Konstytucja 19.:

– mieć odpowiednią wiedzę i doświadczenie świata,

– prowadzić pewny dialog z kulturami, bez lęku, że się ubrudzimy. 

Pamiętamy słowa papieża Franciszka: „Wolę Kościół poturbowany, poraniony i poplamiony poprzez wyjście na ulice niż Kościół chory z powodu zamknięcia się i wygody, z przywiązania się do własnego bezpieczeństwa. Nie chcę Kościoła martwiącego się o to, by być centrum i kończącego się zamknięciem w gmatwaninie obsesji i procedur”.

Ta Konstytucja zaprasza nas do poznania trosk i potrzeb dzisiejszego człowieka, abyśmy mogli odpowiedzieć Ewangelią na jego niepokoje, nie zapominając, że Bóg kocha tego konkretnego mężczyznę i kobietę. Do nich właśnie mamy dzisiaj głosić przesłanie Ewangelii.

Nie mogę zakończyć tego rozdziału, nie dzieląc się z wami Konstytucją 20., która dokonuje pięknej syntezy tego, kim jest misjonarz redemptorysta i jaki jest jego konkretny sposób realizowania do końca dzieła ewangelizacji: 

 

„Mocni w wierze, radośni nadzieją,
rozpaleni miłością, płonący gorliwością,
świadomi własnej słabości, wytrwali w modlitwie,
redemptoryści,
jako mężowie apostolscy i prawdziwi uczniowie św. Alfonsa,
idąc radośnie za Chrystusem Zbawicielem,
uczestniczą w Jego misterium
i głoszą je
przez ewangeliczną prostotę życia i przepowiadania,
a także
przez wyrzeczenie się samych siebie
i przez gotowość podjęcia wszelkiego trudu,
aby nieść
ludziom
Obfite Odkupienie”

 

Autor: o. Pedro Lopez CSsR
Tłumaczenie: Hubert Starzycki CSsR

---

Starry by Kevin MacLeod
Link: https://filmmusic.io/song/4413-starry
Licencja: http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

This post is also available in: English (angielski) Español (hiszpański)