Wspólnota apostolska

Zobacz video

Napisy w twoim języku zamieszczone są w opcjach odtwarzacza YouTube.

Przeczytaj

Wspólnota apostolska

Specjalne pozdrowienia od misjonarza dla was wszystkich!
Nazywam się Cecilio Alberto Eseverri Laspalas i jestem obecnie Wikariuszem Generalnym Zgromadzenia.
Chciałbym z Wami omówić trzy punkty w tej prezentacji:
a) krótkie wprowadzenie;
b) artykuł pierwszy – Wspólnota;
c) artykuł drugi – Obecność Chrystusa we wspólnocie.

Przede wszystkim dziękujemy za tę bardzo dobrą inicjatywę, by przedstawiać zgromadzenie w
sposób otwarty i dostępny dla każdego, ponieważ oprócz tego, że jest ono „sekretem najlepiej strzeżonym”
przez konsekrowanych redemptorystów, to jest także również duchowym klejnotem dla każdej osoby życia
konsekrowanego i Kościoła w ogóle.

Dziś rozpoczynamy drugi rozdział naszych Konstytucji, zatytułowany Wspólnota. Chociaż mówi on o
wspólnocie apostolskiej, a zatem najważniejszym tematem jest wspólnota, w tych konstytucjach, którymi
zajmujemy się dzisiaj, artykuł drugi „Obecność Chrystusa we wspólnocie” powinien być pierwszym i
centralnym aspektem naszego życia i misji we wspólnocie.

Pozwólcie, że najpierw podkreślę dwa zasadnicze punkty charyzmatycznej tożsamości redemptorystów. Na
początku wyjaśnijmy, czym jest życie apostolskie:

a) życie apostolskie redemptorystów, zgodnie z 1. Konstytucją w jej ostatnim ustępie: „(…) obejmuje
zarówno życie szczególnej konsekracji Bogu, jak i działalności misyjnej redemptorystów”.
b) w trzecim artykule trzeciego rozdziału Konstytucji mówi się również: „Misja jednoczy całe życie”.

Przechodząc do naszego dzisiejszego tematu, chciałbym postawić dwie zasadnicze kwestie:

1. Wspólnota apostolska redemptorystów opiera się na misji, a nie odwrotnie.
2. Wspólnota apostolska jest ewangelizacyjna sama w sobie

Pierwszy artykuł: Wspólnota; Konstytucje 21. i 22.

Konstytucja 21. mówi o misji i życiu wspólnotowym: „Aby odpowiedzieć na swoją misję w Kościele,
redemptoryści realizują swoje misyjne działanie w sposób wspólnotowy”. Następnie podkreśla to jeszcze
mocniej: „(…) istotnym zatem prawem życia zgromadzenia jest życie we wspólnocie i realizowanie
dzieł apostolskich poprzez wspólnotę”. Tak, misja i życie muszą być podejmowane i realizowane we
wspólnocie.

W trzecim akapicie o zatwierdzanie konstytucji prosi się kongregacje należące do zakonu.
Wskazuje on na duchowe i prawne aspekty działalności wspólnoty i mówi: „(…) nie chodzi tyko
o materialne bycie współbraci, ale jednocześnie o komunie ducha i braterstwa”.

W Konstytucji 22. mówi się o wspólnocie w służbie misji na podstawie modelu pierwszych
wspólnot chrześcijańskich według Dziejów Apostolskich: „Konkretne formy życia
wspólnotowego należy dostosować do potrzeb ewangelizacji”.

Normalne dla nas są życie i misje we wspólnocie lokalnej, ale w szczególnych przypadkach,
tymczasowo i za zgodą wyższego przełożonego i jego rady, akceptowane są, jak mówimy,
wspólnoty personalne.
Nie usprawiedliwia to indywidualnego typu misji. Nie dotyczy to także postawy tych, którzy żyją
fizycznie we wspólnotach, ale nie biorą udziału w misji i życiu wspólnoty.

Inną kwestią jest to, że od samego początku zgromadzenia święty Alfons rozumiał wspólnotę
zawsze w służbie misji, więc miejsca, w których były zakładane pierwsze oraz to, że kaplice,
znajdowały się blisko wejścia do domu.

Artykuł 2. Obecność Chrystusa we wspólnocie (Konstytucje 23.,24. i 25.):

Te konstytucje są jak serce tego rozdziału, poczynając od zbawczej tajemnicy Trójcy Świętej: Ojca, Syna i
Ducha Świętego. Jeśli w naszej wspólnocie apostolskiej i w każdym współbracie Jezus Chrystus nie jest
centrum naszej misji i życia, zapytaj: „Kto lub co zajmuje to miejsce?”.

Konstytucja 23.: Chrystus centrum naszego życia. Misja i życie wspólnoty powinny opierać się na takim
samym życiu, jak to Jezusa Chrystusa. Komunia i misja z Odkupicielem są tą samą rzeczywistością.

Konstytucja 24. Duch kontemplacji jest konieczny, aby zagłębić się uczuciach i w tajemnicy miłości
Chrystusa i Ojca. W drugim ustępie mowa o rozeznaniu, które jest niezbędne do odkrycia w życiu Kairos
Odkupiciela. Wydaje się, że wszystko jest ukierunkowane na Ojca.

Konstytucja 25. mówi o tym, że obecność i prowadzenie Ducha Świętego są niezbędne w misji i życiu
redemptorystów, zarówno konsekrowanych, jak i świeckich. Duch Święty nieustannie działa w nas, aby
upodobnić nas do Chrystusa, byśmy mieli te same uczucia i dzielili ten sam sposób myślenia. To On nas
zachęca wewnętrznie do działania apostolskiego i zgodnie z naszymi osobistymi charyzmatami, aby patrzeć
na wszystko i wszystkich oczami Boga.

Autor: Cecilio Alberto Eseverri Laspalas CSsR
Tłumaczenie: Zbigniew Kwiecień CSsR

This post is also available in: English (angielski) Español (hiszpański)