Wołanie o Mesjasza #7 – O Emmanuelu

Zobacz video

Napisy w twoim języku zamieszczone są w opcjach odtwarzacza YouTube.

Przeczytaj

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 23 grudnia, ostatnie rozważanie Wielkich Antyfon adwentowych przed nami. Na początek wysłuchajmy dzisiejszej antyfony, już tradycyjnie, wykonanej przez o. Tomasza Jarosza.

Ta ostatnia antyfona odsyła nas do fragmentu z Księgi proroka Izajasza. W rozmowie z królem Achazem, prorok wypowiada takie słowa: „Oto Pan sam da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nada mu imię Emmanuel”. Jest to proroctwo wypowiedziane w kontekście postawy króla, który pozornie nie chce prosić Boga o znak – gdyż nie chce wystawiać Boga na próbę – a tak naprawdę jest zachowaniem świadczącym o tym, że bardziej wierzy w swoje możliwości i w koneksje polityczne. Bóg daje jednak wspaniałą zapowiedź. Nawet jeśli człowiek nie prosi Go o pomoc, nawet jeśli liczy bardziej tylko i wyłącznie na swoje własne siły, to On sam wyjdzie ku człowiekowi, podejmie własną inicjatywę, wyciągnie rękę i to od człowieka zależy, czy tę rękę chwyci. Bóg potwierdza, że tak, jak był obecny w dziejach narodu wybranego w przeszłości, tak będzie przy ludziach przez cały czas i nigdy z nikogo nie zrezygnuje. Świadczy o tym niesamowite imię, które będzie nosił zapowiedziany Mesjasz: Emmanuel – „Bóg z nami”. Ta zapowiedź wypełnia się w Jezusie, narodzonym z Maryi. Jezus jest „Bogiem z nami”, jest wypełnieniem zapowiedzi, że Bóg jest blisko człowieka. Jako człowiek Jezus był podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu; jako Bóg przyniósł nam na świat Bożą mądrość. Zbawił nas, za nas umarł, zmartwychwstał i zrobił dla nas coś więcej: pozostał z nami w Eucharystii, w swoich sakramentach. Jest realnie obecny wśród nas dziś i będzie obecny, jak zapowiedział – po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Na koniec naszych rozważań musimy powiedzieć o jeszcze jednej ważnej kwestii w kontekście Wielkich Antyfon adwentowych. Przez ostatnie siedem dni mówiliśmy o nich, rozważaliśmy je, patrzyliśmy na to, kim jest Mesjasz, rozważaliśmy kolejne aspekty Jego misji, Jego działalności. Te antyfony – Wielkie Antyfony adwentowe – wyrażają wołanie Kościoła o przyjście Mesjasza. Każda z nich przekazuje nam jakiś aspekt misji Jezusa, jakiś fragment całości obrazu – obrazu, który przekazuje nam informację, kim jest Boży Mesjasz. Siedem wezwań – pełnia. Te wyśpiewane, wypowiedziane, wykrzyczane z głębi ludzkiego serca antyfony zawierają również Bożą odpowiedź. Aby ją usłyszeć, musimy sięgnąć do łacińskiego oryginału. Przez ostatnie dni wzywaliśmy Jezusa przy użyciu siedmiu tytułów mesjańskich. Mądrość – Sapientia, Adonai, Korzeń Jessego – Radix, Klucz – Clavis, Wschód – Oriens, Król – Rex i na koniec Emmanuel. Kiedy weźmiemy pierwsze litery tych łacińskich słów i odczytamy je od końca, otrzymamy zdanie: “Ero cras” co znaczy: “Jutro przybędę”. Bóg odpowiada na nasze wołanie, daje zapewnienie, że wypełni wszystko tak, jak zapowiedział. Jezus przybył 2000 lat temu. Jutro, świętując Boże Narodzenie, obchodząc jego pamiątkę, będziemy nie tylko wspominać to wydarzenie, ale w nim uczestniczyć. Niech towarzyszy nam ta pewność, że Boże obietnice się spełniły i że wciąż będą się spełniały, aż do końca czasów, w Jezusie Chrystusie z Nazaretu, naszym Mesjaszu.

This post is also available in: English (angielski) Español (hiszpański)